گاهی باید رفت...

رفتن هم همیشه بد نیست...
گاهی رفتن بهتر است.
گاهی باید رفت...
باید رفت تا بعضی چیز ها بماند...
اگر نروی هر انچه ماندنیست خواهد رفت...

اگر بروی شاید با دل پر بروی و اگر بمانی با دست خالی خواهی ماند...

گاهی باید رفت و بعضی چیزها که بردنی ست با خود برد...
مثل یاد،مثل خاطره ،مثل غرور...
و انچه ماندنیست را جا گذاشت،مثل یاد،مثل خاطره،مثل لبخند...
رفتنت ماندنی می شود وقتی که باید بروی،بروی...
و ماندنت رفتنی میشود وقتی که نباید بمانی،بمانی...
گاهی وقتا دلم برای خود خودم تنگ میشود، آنقدر تنگ که میخواهم گریه کنم اما آخرش یک بغض میشود و میماند ته گلوییم، خدایا چقدر از خود خودم فاصله گرفته ام…
قدرت کلمات غیر قابل تصور است.اگر کسی به کلام شما توجه نمیکند سعی نکنید که حرفتان را عوض کنید.لحنتان را عوض کنید
خدای من،
مردم همه شکر نعمت های تو را میکنند؛
اما من،
شکر بودنت؛
تو نعمت منی …
بسیاری از شکست های زندگیم
به خاطر دروغ هایی بود که باید می گفتم اما نگفتم!!
چرا میخوریم زمین؟به خاطر این که یاد بگیریم چجوری بلندشیم
در دنیا فقط یک نفر وجود دارد که باید همیشه سعی کنید از او بهتر باشید و آن کسی نیست جز گذشته ی خودتان!
مردم میگویند
” آدمهای خوب را پیدا کنید و بدها را رها کنید ”
اما باید اینگونه باشد،
” خوبی را در آدمها پیدا کنید و بدی آنها را نادیده بگیرید ”
هیچکس کامل نیست..
باید قضا کنم همه عمر خویش را…
یادمان باشد شاید شبی آنچنان آرام گرفتیمکه دیدار صبح فردا ممکن نشدپس به امید فرداها محبت هایمان را ذخیره نکنیم. …
زندگی عمل کردن است .
این شکر نیست که چای را شیرین می کند، بلکه حرکت قاشق چای خوری باعث شیرینی می شود …
چه سنگدل است سیری که گرسنه ای را نصیحت می کند
تا درد گرسنگی تحمل کند
را حت دروغ بگو: تا باورت کنند
آب زیر کاه باش: تا بهت اعتماد کنند
بی غیرت باش: تا آزادی حس کنند
خیانت هایشان را نبین: تا آرام باشند
کذب بگو: تا عاشقت شوند
هر چه نداری بگو دارم , هر چی داری بگو بهترینش را دارم …
اگر ساده ای ؛ اگر راست گویی ؛ اگر باوفایی …
اگر با غیرتی ! اگر یک رنگی …
همیشه تنهایی …
علم روانشناسی گاهی اینطور بیان میکند وقتی دوس داری با کسی رابطه ادامه ندی
سعی کن خودتو بدجلوه بدی تا ازت نگران بشه وکم کم فاصله بگیره مثلا وقتی میبینی
نمیتونی رابطه خودتو با کسی ادامه بدی تمام رفتارایی که طرف مقابلت بهش حساسیت
داردبخودت نسبت بده فرض کن طرف مقابل به بااینکه پاکی وهیچگونه خلاف اخلاقی ورفتاری نداری
هی بهت خرده میگیردبا نسبت دادن برخی رفتارا بخودت ازت فاصله میگیره این رفتارا ممکنه هرکاری باشه
چون بعد شروع زندگی مشترک دیگه مجبوری یک عمر تحمل کنی قبل اینکه به این نقطه برسین وزندگی یجورایی
حالت تحمل کردن بخود بگیره علاج واقعه رو قبل وقوع انجام دادن خوبه .اگر طرف مقابلت یه انسان مذهبی هست
طبیعتا افراد مذهبی اصولا به برخی رفتارا حساسیت دارن مثلا نماز .روزه .یا نوشیدنیهای مسکر.
یا برخی افراد درست برعکس این . درهمچین موارد دیگه مجبور نیستی صراحتا بگی نمیخوام بمونم
دراین حالت شخص بخودی خودت ازت جدا میشه وکار بجایی نمیکشه که اینده زندگیتون تباهی کشیده بشه
واما اگر دوستی بجایی رسیده که جدا شدن شکست طرفین را در برداره دراین حالت وجدانتو قاضی قرار بده
ومسئولیت کارتو قبول کن وزندگی مشترکتو شروع کن . خدارو خوش نمیاد پا رو احساس و عواطف وابروی شخصی
بزاری وبراحتی شونه خالی کنی